De wekker op 7 uur gezet en om 8 uur stonden we bij de bushalte van de trolleybus. 20 minuten later zaten we in de boemeltrein van de Durango & Silverton Narrow Gauge Railroad. We kregen een uitleg over de trip van de Brakeman (assistent van de conducteur), er werd het één en ander te koop aangeboden en Art, een superbejaarde vrijwilliger, stelde zich aan ons voor. Aan hem konden we alle vragen stellen. Art, die alleen op de eerste 6 stoelen (wij boften) goed te verstaan was, sjouwde van wagon tot wagon om z’n zegje te doen. Wij zaten overigens achter de conducteur, een vrij norse man, die wel het hele spul in goede banen moet leiden. Hij houdt de fluiten in de gaten en heeft met z’n porto met iedereen contact. Hij meldt ook steeds de positie van de trein door aan de centrale meldkamer. Vandaag waren er 252 mensen aan boord. Art hebben we nog een enkele keer voorbij zien schuifelen. Aan het eind kwam hij in de 2-zits houten bank naast die van ons zitten. Lezend in een boekje zat hij zijn neus schoon te schrobben om vervolgens het afval de (lege) ruimte voor zich in te schieten. Nou ja leeg was hij niet helemaal want op schiethoogte stond de tas van de conducteur.

Om 8.45 vertrokken we. Wij zaten links. Het eerste uur een vrij saaie rit. Hoogtepunt was de rit over de camping. Konden we de camper vanuit de trein op de foto zetten, wat overigens niet zo bijzonder is want dat hadden we ook gewoon op de camping kunnen doen. Rechts was het uitzicht veel mooier maar dat hadden wij op de terugweg natuurlijk. Hoewel de raampjes open konden en het niet koud was, na een poosje naar de open wagon gegaan. Beter om foto’s te maken. We zijn 2 keer gestopt. Onderweg kwamen er nog 4 mensen bij en er moest water getankt worden. (op terugweg zelfde ritueel) Helaas geen wild gezien. Er is weleens een beer op de trein geklommen die zich rotschrok toen hij mensen zag.

Om 12.30 reden we Silverton binnen. Een heel leuk dorpje met (inderdaad Gerrit/Wilma) veel souvenir winkeltjes en evenzoveel saloons. De gebouwen zijn authentiek en de winkelstraat heeft geen asfalt maar zand. Alleen de postkoets en paarden ontbraken. Eerst wat rond gelopen en toen een lunchplek opgezocht. Dat hadden de 250 anderen ook gedaan. De eerste saloon die we binnen stapten had een wachttijd van 20 minuten. Hoewel er een leuke dame western pianomuziek ten gehore bracht naar een volgende plek getogen. Het werd de Rocky Mountain Funnel Cake Factory. We waren de eersten. Mochten een pin zetten op Nederland. Al z’n klanten laat hij een pin zetten. Ik zei dat er nog niet veel stonden. Klopt. Hij was pas een week open. De trein rijdt ook nog maar een week. Het seizoen is dus net begonnen…en daar hebben we toch een heerlijke soort taco gegeten op een gefrituurde bodem. Op advies 1 gekocht en deze gedeeld. Daarna hetzelfde gedaan met een kersentoetje op een gefrituurde bodem. Bij ons was de bodem ook gelegd want we hebben ’s-avonds niets meer gegeten. Om half 3 vertrok de trein weer. Mooi op tijd want het begon te spetteren. Onderweg werd het regen en hoe dichter we bij Durango kwam er ook nog onweer bij. Om 18.15 stapten we uit de trein en zijn met onze regenjasjes aan naar het busstation gelopen. Om 7 uur waren we weer op de camping, Gelijk de verwarming op: aangenaam, gezet en onze avonddingen gaan doen.

De rit met de stoomloc was leuk. Hij had nog leuker geweest als het weer op de terugweg ook mooi was geweest. Er zijn mensen die al een paar keer deze dagtrip hebben gedaan. Nou dat is, wat ons betreft, iets teveel van het goede. Silverton : echt een aanrader.

Gereden : 0 km. 17 gr.

Enne ……

Fijn Ju dat je weer van vakantie terug bent en alles gelezen hebt. ..Als onze reisadviseuse een beter advies had gegeven dan hadden we zeker onze kerstmutsen meegenomen

Ank…dat boek nemen we mee er gebeurd een hoop tussen het begin en einde.

Oh ja Bert … die bergtoppen: parate kennis.