Thuis.

Het laatste verhaal voor ons reisdagboek.

De shuttlebus reed woensdag om half 8 weg en een kwartier later werden we afgeleverd bij de afdeling van Delta Airlines. Het passeren van de douane verliep gladjes, Daarna met de een metro naar sectieC gebracht waar de gates van Delta A. liggen Wat een giga vliegveld heeft Denver. Met in het achterhoofd een heerlijk ontbijt bij de Mac in Nieuw-Zeeland, ook hier bij Mac een ontbijt besteld. Geen succes. Klef broodje met een taai stuk kaas dat op leer leek, ei dat wij geen ei noemen en een sausage zonder smaak. Kortom: slecht ontbijt. Dat werd later goed gemaakt door Delta. Niks op aan te merken We vertrokken met 20 min.vertraging maar dat was helemaal niet erg De tijd vloog om. Half 12 de lucht in en na 1 1/2 uur geland in Minneapolis. Het was de bedoeling met hetzelfde vliegtuig door te gaan. Werd toch een ander. Handbagage er dus uit en naar de gate gelopen waar de andere kist al klaar stond. Onderweg naar o.a.de prachtige film Bears (opgenomen in Alaska) gekeken (gaan we ook nog in de bioscoop bekijken).Om 6.15 op Schiphol geland. Een kwartier eerder dan gepland. Judith en Guusje nog nergens te bekennen. Waren nogin de parkeergarage. Even later kwam Guusje op ons afgerend met een (samen met Tijs gemaakt) Welkom Thuis geverfd spandoek van papier. Kop koffie gedronken en uiteindelijk waren we donderdagrond half 10 thuis.

We kijken terug om een mooie vakantie. Weer heel anders dan de andere 3 Amerikareizen. We begonnen met temperaturen rond de 35 gr. en eindigden met sneeuw, temperaturen in de nacht onder het vriespunt en overdag zo'n 7 gr. daar waar we op rond de 20 gr. gerekend hadden. Wij niet alleen. Werkelijk iedere "local"die we de laatste week spraken had het over het bizarre weer (in 50 jaar nog nooit zo nat en koud geweest).

Cactussen (of eigenlijk Saguaro"s), oude westernstadjes met cowboys met optredens (meerdere van "Wyatt Earp"), bezoeken van degebiedenwaar Apache, Navajo enUte indianenleefden of nog leven (Canyon de Chelly), degrotwoningen inMesa Verde, de treinreis van Duragonaar Silverton,Winslow met The Corner, Sedona met z'n rode rotsen, de Black Canyon,the garden of the Gods in Colorado Springs, kortom een vakantie met heel veel variatie. Helaas geen wild (behalve een paar herten) gezien waar dit jaar de kans heel groot was om wasberen en slangen te zien. Een topper ??? Niet echt,er waren heel veel mooie dingen en we zouden het zo weer kunnen doen.(of misschien tochde zeer goedkoop

aangeschafte I-phone.)Tegenvallers ? Niet echt maarSabino canyon zouden wevoorbij rijden.

We hadden 2000 miles gekocht erop gokkend dat we het daarmee zouden redden. Datis aardig gelukt. We hadden er nog 21 (33 km) over. Decamperkregen we mee met nog voor 281 miles benzine in de tank. We leverden 'm af met nog 284 miles te gaan.Een misrekening was de aanschaf,bij de eerste Super, van 30blikjes bier (was toen ook bloedheet).Uiteindelijk bleven er nog 9 over (voor de schoonmakers van de camper).

en tot slot .......voor onze volgers .....hartstikke leukdat jullie ons gevolgd hebben. We hopen dat jullie een aardige indruk hebben gekregen van de manier waarop we alles beleefd en ervaren hebben......EN we bedanken jullie vooralle geplaatste (lieve, grappige, scherpe) reacties. Ze maakten onze reis extra leuk.

Volgend jaar ? ....dat zal iets heel anders worden ...We hopen dan onze vakantie te kunnen gaan vieren in Japan.

Camper ingeleverd.

Regen, regen, regen. Het viel vannacht weer met bakken naar beneden. Clazien werd wakker van een natte plek op haar kussen. Die bleek niet alleen op haar kussen te zitten. Kortom : een lek. Er sijpelde wat water vanaf de camperdakrand ons slaapgedeelte binnen. Met behulp van handdoeken en wat opschuiven naar de (mijn) droge plek toch de nacht nog redelijk doorgekomen. Na de vuil water tanks geleegd te hebben reden we om 9.45 de camping af, om een half uur later het terrein bij Cruise America op te rijden.

Een hele snelle inspectie werd gedaan. De camper werd in orde bevonden. Met een taxi (vaste prijs) via allerlei omwegen naar het hotel gebracht. Op de snelweg stond een lange file door een ernstig ongeluk dat vlakbij ons hotel had plaats gevonden. Bij het inchecken leek er een probleem te ontstaan omdat mijn naam niet als gast stond geregistreerd. Na een kwartier was men er uit. Voor -en achternaam waren verwisseld. In het hotel geluncht en besloten niet naar Denver Downtown te gaan omdat het nog steeds regende. Was niet erg. We konden de (grote) fitness ruimte in of gaan zwemmen maar hebben ervoor gekozen om op de hotelkamer te luieren. Ingecheckt voor de vlucht van morgen en onze boarding passen uitgeprint .

’s-Avonds in het restaurant gegeten. Morgen worden we om half 8 met de hotelshuttle naar het vliegveld gebracht.

Dit Crowne Plaza Denver International Airport hotel vinden we trouwens een aanrader,

Na thuiskomst op donderdag, we hopen om 06.30 uur te landen,zal nog een eindverslagje gemaakt worden.

Gereden : 27 km. 6 gr. brrrrr

enne .....

Ank .. geen uggs of wat dan ook ...weer veilig thuis komen moet voldoende zijn

en die slagroom was maar een heel klein laagje Ju, de foto vertekend ...die eekhoornç als hij zich echt bij ons thuis gevoeld had dan had hij wel gaan zitten poepen toch ?? en José ik weet dat Bert eigenlijk liever een plaatje heeft van een politieburo maar dat was in Golden zo saai.

Golden

Heel veel regen gevallen afgelopen nacht. Vanmorgen in de nattigheid op pad gegaan. Wat doe je als het een dag wordt die je niet tot buitenactiviteiten uitnodigt ? Juist, je bezoekt een outlet mall. Niet dat wij dat ooit gedaan hebben maar dit was een mooie gelegenheid omdat deze mall precies langs de route van vandaag lag. Na 1 uur rijden bij Castle Rock van de weg gegaan en deze grote outlet met meer dan 100 winkels met alle grote en bekende merken, met een bezoek vereerd. Het was inmiddels droog. Na een kop koffie, langs de winkels gestruind. Sommige winkels even binnen geweest en uiteindelijk 2 uur later met een 2-tal spijkerbroeken en wat shirtjes weer de camper ingestapt. Naar het Clear Creek RV park in Golden gereden. Tot onze verbazing bleek het bord FULL bij de receptie te staan. Toch maar even geïnformeerd en maar goed ook want er waren nog wel degelijk een aantal plaatsen vrij. Hij was vergeten het bord weg te halen. Het was inmiddels 2 uur. In de camper wat gegeten en besloten naar Golden te lopen. Als je Golden zegt dan zeg je : Coors. Hier staat namelijk de, in 1873 door de Duitser Coors opgericht, 2e bierbrouwerij van Amerika. Op weg naar de fabriek gegaan voor een (gratis) self guided-tour en daarop volgend het proeven van (3 gratis) biertjes. We waren te laat voor de tour. Biertje zelf maar gekocht in een slijterij. Nog even als verkeersregelaar opgetreden om een gans te helpendie midden op de rijbaan liep en niet wist welke kant hij/zij op moest met het van links en rechts aanstormende verkeer. Toen het verkeer stilstond nam het een aanloop over het asfalt en vloog weg. Golden is echt een aardige plaats. Heel veel leuke en informatieve standbeelden die een hele route vormen en over de geschiedenis van Golden gaan. De Clear Creek, die langs de camping loopt, is een wilde creek waarin een parcours is uitgezet om te wildwater kanoën . Een kop warme chocola op en daarna weer terug naar de camper. Voor Bert's verzamelingnog even een politieauto op de kiek gezet. De koffers gepakt en wat gepoetst. Morgen de camper inleveren. Cruise America ligt op zo’n half uur rijden van de camping.

Gereden : 133 km. 13 gr.

enne .....
een paar uur stappen is echt geen probleem Nely, maar dat was het al niet..

die beren ..Een verhaal Tonny ... ik kan er zo een paar vertellen ... en wie weet ...een (kinder)boek schrijven staat nog op mijn to do lijst ...

Bert ....een dierentuin is wel leuk maarniet zo echt en om misverstanden te voorkomen wij hebben die rust echt wel gevonden ... alleen hoop je toch ...en ..donderdag wordt dat dus thuis voetbal kijken ....geniet er van in Barcelona.

The Garden of the Gods.

De zon scheen weer lekker toen we wakker werden. Clazien wist gelijk te melden dat ze een bruine beer gezien had die met mij in gevecht was gegaan. Ik was gewond aan mijn buik maar wilde niet naar de dokter. Ik heb de beer wel weggejaagd. Meer details over dit gevecht en de rol van Clazien, die toe stond te kijken hoe ik bijna opgevreten werd, zijn niet bekend. Als eerste bezigheid gekeken wat Feijenoord gedaan had tegen PEC. Nou daar wordt je niet vrolijk van.

Een eekhoorn hipte rond de camper. Leuk voor een foto. Clazien zocht contact met de pluimstaart die natuurlijk dacht wat lekkers te krijgen. Hij hipte op de (ontbijt)tafel en ging op weg naar de boter, maar kreeg natuurlijk niets. Uit frustratie of wat dan ook besloot ie op het tafelblad te gaan zitten piesen en verdween snel, een natte plek op de tafel achter latend.

Aan de andere kant van de tafel ons ontbijtje genuttigd. Daarna op weg naar the Garden of the Gods. Dit park is gratis toegankelijk. We waren niet de enigen die op deze zondag op dat idee gekomen waren. Eerst bij het Visitor Center, buiten het park, een plattegrond opgehaald en toen weer terug en aangesloten in de file. Een rondje gereden maar natuurlijk geen plek te vinden op een P. Weer terug gegaan naar het VC en daar de camper geparkeerd. Clazien had geen trek om tussen de rode rotsen te struinen en bleef achter bij de camper. Om 11 uur vertrokken en precies 3 uur later was ik weer terug bij de camper. Een paar trails gelopen, tussen en over rotsen. Op diverse plaatsen gewaarschuwd voor ratelslangen. Getwijfeld of ik naar de Balanced Rock zou lopen omdat die een heel eind uit de slinger lag. Toch maar gedaan. De zon was inmiddels verdwenen en er vielen wat spetters. Gegeten in de camper en terug naar de camping die een stuk leger was dan toen we gisteren aankwamen. Verder wat zitten lezen. Het was bewolkt. Een enkele keer kwam de zon heel even door. De keu nog een keer aangestoken en daarna ons avondprogramma gevolgd: lezen, verslag maken, foto’s bekijken en muziek luisteren en tussen de bedrijven door koffie en een wijntje drinken. Daarna naar bed.

Gereden: 18 km. 18 gr.

ranger was inderdaad toffe vent maar dat vond hij van mij natuurlijk ook

Royal Gorge Bridge - Colorado Springs.

Lekker in de zon ontbeten en om half 10 met de camper naar de 6 km. vanaf de camping gelegen Royal Gorge Bridge gereden. Dit was, tot voor kort de hoogste hangbrug ter wereld. (nu een hogere in China) Hij hangt 321 meter boven de Arkansas rivier. In juni 2013 is de hele omgeving van de brug (inclusief 100 planken van de brug) door brand verwoest. Vorig jaar augustus was alles weer opgebouwd. Camper geparkeerd op een plek waar het niet mocht. Een ranger sprak me daarop aan en stelde voor om voor hem uit naar de goeie P te rijden. Natuurlijk mee akkoord gegaan. Vanaf de P mocht ik met ‘m meerijden naar het Visitor Center bij de brug. Clazien stond daar te wachten. From The Netherlands ? Oh. Das ist gut. Ik heb gezegd dat hij Duits sprak. Wist hij.Zei terloops ook nog dat dit, qua weer,de slechtstemei maand is geweest die hij ooit heeft meegemaakt in z'n 76 jarig bestaan.Kaartjes gekocht en de brug over gelopen. In het theater aan de andere kant een film bekeken over hoe de brug, in 1929, gebouwd werd en beelden van de brand in 2013. Je kunt hier ook met een zipline over de Gorge “vliegen” en in een gondel naar de andere kant gaan. Dit allebei niet gedaan. Een kop koffie gedronken en van het uitzicht genoten. De ranger kwam net aanlopen toen wij naar de camper wilden gaan. Hij bood ons een lift aan. Via een alternatieve, onverharde, weg, op advies van de ranger, onze weg vervolgd. In Canon City de 115 op gegaan naar Colorado Springs. Het eerste stuk gaat door een aantal dorpjes. Toen we Colorado Springs inreden begon het te gieten. Om half 3 op de camping aangekomen. We staan nu op het RV park bij The garden of the Gods, een park met rode rotsen, dat we morgenochtend willen bezoeken. Het was vanmiddag wisselvallig. Het ene moment zon, dan weer regen en af en toe ook onweer.

Gereden : 110 km. 18 gr.

enne ...

Niet met geknepen billen naar beneden Gerrit, wel naar boven ..de vlokken alsmaar groter zien worden met nog 4,3,2,1mile te gaan pffff....en de laatste paar dagen ...gaat wel lukken Bert. Sneeuw zullen we niet meer tegenkomen.

Montrose - Canon City.

Om half 10 reden we de camping af. Het was droog. Zo’n 30 km verder begon de eerste nattigheid te vallen. Regen werd sneeuw. We moesten naar de op 2440 m. hoogte gelegen Cerro summit (pas) klimmen. In het spoor van vrachtwagens omhoog gegaan. Hier kwam ons ook een sneeuwschuiver tegemoet. Het ging allemaal prima. Het dalen ging iets gemakkelijker. De volgende summit , de Blue Mesa (2700 m.) leverde helemaal geen probleem op. 2 uur na vertrek in Gunnison gestopt voor een kop koffie. Er stond café op het pand van de Thaise eigenaar. De bediening kwam snel. Koffie verkochten ze niet, wel thee. Opgestapt en in de camper, voor de bar, koffie gezet en het gezellig daar opgedronken. In Gunnison ook de tank nog even vol gegooid. De vrouw van het benzinestation zei dat ze in 1965 daar was komen wonen en dat mei nog nooit zo koud was geweest en ook nog nooit een Moederdag met sneeuw had gehad. Normaal is het hier rond deze tijd prachtig weer. Ze adviseerde nog een keer terug te komen. Niets toegezegd. Er stond nog een pass op het programma, de Monarch pass (3448 m.). Deze lag wel in de sneeuw maar niets van narigheid op de weg. Je kan daar met een kabelbaantje omhoog. Dit niet gedaan. Om 1 uur gestopt in Salida bij de Subway voor een heerlijk lunchbroodje. Even later begon de zon door te komen en hebben een mooie rit gehad naar de KOA camping op zo’n 14 km. voor Canon City. Het hele stuk dat we gereden hebben is overigens schitterend. Jammer van het mindere weer maar deze weg is echt een aanrader. Op de KOA ons om 3 uur gemeld bij de receptie. De camping heeft 77 plaatsen en er waren er al 8 bezet. We kregen een plek vlakbij het toiletgebouw dat overigens, net als op alle andere campings, superschoon was. We moesten even wachten op de KOA assistent die in een golfkar voor ons uit reed naar ons plekkie, 39 meter verder !!! en ons daar wees op de stroom- en wateraansluiting. Hem daarvoor vriendelijk bedankt. Omdat er een midgetgolfbaan bij de camping ligt en het weer prima was hebben we rondje gegolfd. We hadden het extra moeilijk omdat alle banen nog vol met takjes en bladeren lagen. Sommige holes stonden blank. Een goeie golfer kan deze baan in 52 slagen afronden. Wij deden ‘m in resp. 71 en 74 slagen. Leverde geen prijs op maar was gewoon leuk. Ons verder vermaakt in en buiten de camper.

Gereden : 283 km. 6 – 18 gr.

enne ...

Melissa, die berendans is beloofd en dat blok hout weghalen tsja ..niet aan gedacht.

Black Canyon of the Gunnison.

De dag begon met bewolking die in de loop van de dag weg trok en plaats maakte voor de zon.

Naar het Black Canyon of the Gunnison Nationale Park gereden, dat op zo’n 25 km. van de camping ligt. Eerst het Visitor Center bezocht. Een film van een half uur over de ontdekking en het toegankelijk maken van deze canyon gezien. Beneden, door het dal, loopt de Gunnison rivier die er 2 miljoen jaar over heeft gedaan de canyon te maken tot wat hij nu is. Elk jaar slijt er een haarbreedte van de rotsen af. We zijn de South Rim afgereden. Langs deze, doodlopende weg, bevinden zich 13 lookouts die soms dicht langs de weg liggen terwijl je naar anderen een paar honderd meter moet lopen. We hebben ze bijna allemaal bezocht. Naar de laatste, Warner Point, loopt een pad van zo’n 2 ½ km. Deze lookuit niet bezocht omdat het net begon te regenen. Bij 1 van de lookouts een boterham gegeten.

Je hebt ook nog een North Rim maar die was afgesloten. Je kunt ook nog een kronkelweg rijden over het East Portal. Mag je komen met voertuigen tot 22 feet. De camper van ons is 25 feet, dus verboden terrein.

We hadden natuurlijk gehoopt iets van beren te zien. Een ranger gaf ons goede hoop. Er waren gisteren nog beren langs de weg gezien. Met de informatie van de ranger in ons hoofd en een paar 100 meter op weg, riep Clazien: stoppppppppppp. Een zwarte beer, rechts van ons. Niet dus. De beer bleek een menselijk hoofd te hebben maar verder wel helemaal in het zwart gekleed. Ook zitten hier wasberen. Die ook niet gezien.

Wel een met hout afgedichte opening van een afvalbak waarop stond geschreven dat dat gedaan was omdat wasberen anders in de bak gingen wroeten.

Na ons parkbezoek doorgereden naar het Ute Museum. Dit is geheel gewijd aan de Ute Indianenstam. Een film bekeken en drie vertrekken met allerlei info over en gebruiksvoorwerpen/kleding e.d. van de Ute Indianen doorlopen. Ook aan de wand een aantal spreuken die ertoe doen. Buiten staan een aantal wigwams en het laatste opperhoofd ligt hier, naast de vrouw van een opperhoofd daarvoor, genaamd Ouray, begraven. Ook een hele uitleg gekregen over de berendans. Kan ik beter, voor wie geïnteresseerd is, persoonlijk toelichten.

Was leuk en interessant.

Nog wat boodschappen gekocht bij de Safeway. Hier geen wijn te koop. We waren glad vergeten dat in Colorado geen wijn in de supers verkocht mag worden. Dit in tegenstelling tot in Arizona. Bij een liquorshop nog even aangemeerd voor een fles rood.

Vlees op de keu gelegd en toen begon het te onweren. De bui trok langs ons heen. Later op de avond alsnog ons portie gehad.

We passen ons reisschema aan. We wilden door prachtige natuur naar Denver. Er wordt daar echter slecht weer opgegeven ..met sneeuw...dus route iets verlegd, hopend op iets minder slecht weer.

enne...
Sneeuw hadden wij ook niet verwacht Mark en er komt nog meer.

Meiden HOL: oké jullie hebben gelijk ...het was de zelfontspanner maar geef toe, de buurman had 'm ook kunnen maken (wel 5x over gedaan overigens) en voor de duidelijkheid : zet die souvenirs maar uit jullie hoofd, bodem nadert daarom ook afwasmiddel aan anderen moetenvragen.

Gerrit ...die one million $ Hw heeft z'n naam te danken, gehoord van inwoner Silverton, aan het feit dat de aanleg 1 miljoen dollar per mile heeft gekost (in 1920).

José : kerstkaart 2015 is een feit en inderdaad staan we heel ontspannen en dat met ....let op Meiden HOL : de zelfontspanner.

Wout & Gerda ...jullie denken waarschijnlijk aan jullie geliefde manier van vakantie vieren maar eennatuurcamping is een camping midden in de natuur.

Gereden 78 km. 18 gr.

Winterlandschap.

Wat een prachtig stuk weg hebben we vanmorgen gereden. De 550 tussen Durango en Ouray : echt mooi. Een behoorlijke klim omhoog en naarmate we hoger kwamen hoe meer sneeuw we zagen. Schitterend rijden , mede omdat er geen vlok op de rijbaan lag. Op de Molas pas (3325 m.) gestopt. Stoeltjes uitgeklapt en voor de camper, in de zon, te midden van de sneeuw een kop koffie gedronken. Hier Nederlanders gesproken die hetzelfde hadden gedaan. Wat info. uitgewisseld en een beetje afwasmiddel gekregen. Ons flesje is een paar dagen geleden gedeeltelijk leeg gelopen in het keukenkastje. Daarna verder. Silverton rechts van ons laten liggen want daar waren we gisteren al geweest. Overigens was het eerst de bedoeling om te gaan staan op een natuurcamping bij het Molas Lake (tip van Gerrit en Wilma). Die was nog niet in bedrijf en lag ook helemaal onder de sneeuw. Zowel bij het stijgen als dalen met de camper op de middenstreep gereden omdat de afgronden rechts naast Clazien wel heel steil en diep waren en een vangrail ontbrak. Beetje eng vond ze het soms. In Ouray gestopt en door de, doorgaande, winkelstraat gelopen. Ouray wordt ook wel klein Zwitserland (of America) genoemd. Veel Zwitsers aandoende chalets e.d. Omdat het lunchtijd was ook gelijk maar in een restaurant wat gegeten. Na Ouray is de 550 vlak. Op de KOA camping in Montrose een plek voor 2 nachten geboekt. Het was vandaag echt schitterend weer. Om 2 uur zaten we in de zon die, tot hij onder ging, op onze plek bleef schijnen. Misschien voorlopig de laatste zonnige dag. Het weer voor de komende dagen wordt gewoon wat minder.

Gereden : 168 km. 21 gr.